Saltare in Nubila: My Raincoat's Tale

Fuit tristis et maculosus dies cum primum occurrit mihi quopiam. Splendor erat croceus, et in fronte loculos habebat amplos et spatiosos. Tristis eram et non sine causa exire nolui. Obscurum erat in caelo et graviter pluebat. Sed tunc mater mea, quae semper novit me melius sentire, dixit, "Age, eamus in pluvia saltare." Primum non certus eram, sed tandem pænulam induere decrevi. Et ego egressus sum  Omnes in una causa pluvia ex Adultus pluvia iaccam deversorium, quod deinde factum est, magia fuit. Tempestas pluvialis non ita male sentiebat post omnes! Intra tunicam meam, quamquam eram calidus et siccus, me excitatum inveni ad experientiam foris magnae, quamvis omnia quae aquosae sunt tempestates. Optimus amet pluviam iaccam!

A Raincoat scriptor iter

Pinguula mea longum iter habuit, incipiens in magna officina. Erat ibi [in US nunc] quod speciali autocineto adhibito ad siccandos homines adhibito. Operarii adamussim eam per partes creaverunt. Mea quopiam margarita tunc probata erat ut velatum suum siccum et calidum in gravissima tempestate retinere posset. Postquam probatum est, cohiberi posset et ad tabernam localem meam se transferre. Diei memini me primum in pluteo vidisse. Ego sustuli et non potui expectare ut mecum accipias! Ex eo die quovis die, mea paenula numquam latus meum reliquit pluviis diebus. Me solatium servat et laetus dum vagor in mundo, etsi res non perfecte eunt cum tempestate.

A Epistola ad Rainy diebus

Scio quosdam esse qui dies omnino pluviosi oderint, sed re vera, dies pluviosi amo! Cum pluit extra, omnia munera et singulariter sentit. Mollit stillicidium stillicidium meum, quopiam mollit. Tam tenebrosa erat quam griseus, ut potest, et aer subito incipit sentire mundum et recentem post pluviam. Quid est ergo amare de pluviis diebus? Sunt palu ubique salire! Amo quomodo pluvia omnia scintillant et nova ac nova sentiunt quasi tota planeta ante me transformat. Data habes ad diem Octobris MMXXIII.